จดหมายฉบับนี้มีชื่อว่า “จดหมายของอิดดิน-ซินถึงมารดา” (Letter of Iddin-Sin to Zinu) มันถูกเขียนลงบนแผ่นดินเหนียวตั้งแต่ยุคบาบิโลนเก่า หรือเมื่อราว ศตวรรษที่ 18 ก่อนคริสตกาล

เนื้อหาในจดหมายเป็นข้อความที่ อิดดิน-ซิน บุตรชายคนหนึ่ง เขียนถึงมารดาของตน ซินุ ในลักษณะเป็นการบ่นและตัดพ้อมารดาของเขา โดยเขากล่าวว่า ขณะที่ลูกชายคนอื่นๆ มีเสื้อผ้าใหม่ดีๆ ให้ใส่ แต่เขากลับได้รับเสื้อผ้าที่แย่ลงเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่บ้านก็มิได้ขาดแคลนขนแกะในการทอผ้าเลย
นอกจากนี้เขายังเปรียบเทียบกับบุตรชายคนอื่นที่เป็นเพียง “ลูกบุญธรรม” แต่กลับได้รับความรักและการดูแลมากกว่า

จดหมายมีเนื้อหาดังนี้ :

“ขอเทพเจ้าชามัช เทพเจ้ามาร์ดุก และเทพเจ้าอิลาบราต คุ้มครองให้ท่านมีสุขภาพแข็งแรงตลอดไปเพื่อเห็นแก่ข้า

ปีแล้วปีเล่า เสื้อผ้าของบรรดาหนุ่มๆ ที่นี่ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่เสื้อผ้าของข้ากลับแย่ลงทุกปี จริงแท้แน่นอนว่าท่านยังคงทำให้เสื้อผ้าของข้ายิ่งขาดรุ่งริ่งและทรุดโทรมลงไปอีก ทั้งๆ ที่ในบ้านเราของเรา ขนแกะถูกใช้สิ้นเปลืองดุจดั่งขนมปัง แต่ท่านกลับทำเสื้อผ้าที่สภาพโทรมๆ ให้แก่ข้า

ลูกชายของอาดัด-อิดดินัม ซึ่งบิดาของเขาเป็นเพียงผู้ช่วยของบิดาข้า กลับมีเสื้อผ้าใหม่ถึงสองชุด ขณะที่ท่านยังคงลังเลแม้แต่จะทำชุดเดียวให้แก่ข้า ทั้งที่ท่านเป็นผู้ให้กำเนิดข้า ในขณะที่แม่ของเขาเพียงแค่รับเขามาเลี้ยง มารดาของเขาก็ยังรักเขา แต่ท่าน… ท่านหาได้รักข้าเลย!”

ปล. มีนักวิชาการคาดว่า อิดดิน-ซินน่าจะเป็น นักเรียน เพราะในยุคนั้น ลูกชายของข้าราชการหรือนักบวชมักถูกส่งไปเรียนในโรงเรียนประจำ เพื่อฝึกอ่านเขียนอักษรคูนิฟอร์มและเรียนวรรณกรรม

#TWCHistory #TWCIraq #TWC_Salmon