การรุกรานแผ่นดินจีนของจักรวรรดิมองโกลนั้น เริ่มมาตั้งแต่ครั้งสมัยของเจงกิสข่าน จากนั้นก็มีการรุกรานเรื่อยมา ก่อนจะมาเสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ในสมัยของกุบไลข่าน วันนี้ The Wild Chronicles จะพาไปดูรากฐานที่นำไปสู่การพิชิตจีนของกุบไลข่านกันครับ

โดยจีนในเวลานั้นไม่ได้มีความเป็นปึกแผ่นแต่อย่างใด โดยแบ่งออกเป็น 3 อาณาจักรใหญ่ได้แก่ อาณาจักรซีเซี่ยของเผ่าตันกุต, อาณาจักรจินของเผ่าหนี่เจิน และอาณาจักรของชาวฮั่นอย่างราชวงศ์ซ่งใต้

…ซึ่งทั้งสามอาณาจักรต่างจ้องจะยึดดินแดนของกันและกันอยู่…

เมื่อเจงกิสข่านขึ้นเป็นผู้นำสูงสุดของชนเผ่าทุ่งหญ้า อีกทั้งมีกองทัพที่แข็งแกร่งพร้อมรบ เขาจึงเริ่มทำการรุกรานแผ่นดินจีนทันที โดยเป้าหมายแรกคือ “อาณาจักรจิน”

โดยกองทหารของเจงกิสข่านนั้นมีความเชี่ยวชาญในการรบบนหลังม้าและการยิงธนูอย่างยิ่ง อีกทั้งอดทนต่อทุกสภาพดินฟ้าอากาศ รวมถึงมีความรวดเร็วในการโจมตีและความเด็ดขาดเป็นอย่างมาก …เรียกได้ว่า “แกร่งไร้เทียมทาน”

ความเก่งระดับนี้คงยากที่ใครจะต้านทาน ส่งผลให้อาณาจักรจินพ่ายแพ้และต้องถอยร่นย้ายเมืองหลวงไปอยู่ที่เมืองไคเฟิง (อดีตเมืองหลวงของราชวงศ์ซ่งเหนือที่โดนอาณาจักรจินตบร่วงไปก่อนหน้านี้)

อย่างไรก็ดี เจงกิสข่านกลับไม่เลือกลงตามโจมตีอาณาจักรจินต่อ เพราะมองว่า “เสียเวลานานเกินไป” เขาจึงเลี้ยวหัวกลับมาตบกบาล “อาณาจักรซีเซี่ย” ทางตะวันตกแทนซะงั้น

ซึ่งก็สามารถโจมตีอาณาจักรซีเซี่ยได้อย่างราบคาบในปี 1227 พร้อมส่งบุตรชายคนสุดท้องอย่าง “โตลุย” บุกโจมตีเส้นทางทางตะวันตกอย่างอาณาจักรควาเรสซ์ ส่งผลให้จักรวรรดิมองโกลขยายอาณาเขตไปได้อย่างยิ่งใหญ่

เมื่อเจงกิสข่านเสียชีวิต โอเกไดข่าน บุตรชายของเจงกิสข่านได้ทำการสืบทอดเจตนารมย์ของบิดาในการรุกรานจีนต่อไป โดยเป้าหมายของเขาคือการพิชิตอาณาจักรจินให้จงได้! โดยโอเกไดข่านได้ร่วมมือชั่วคราวกับราชวงศ์ซ่งใต้ เข้าโจมตีอาณาจักรจินและได้รับชัยชนะอย่างเด็ดขาดในปี 1234

…อย่างไรก็ดี พวกเขาทั้งสองฝ่ายกลับเป็นมิตรกันได้เพียงชั่วครู่ จากนั้นก็เริ่มรุกรานซึ่งกันและกันอีกครั้ง…

ทว่าการรุกรานจีนก็ได้หยุดชะงัก เมื่อโอเกไดข่านกลับเสียชีวิตลง นำไปสู่ความขัดแย้งภายในของราชสำนักมองโกลว่า “ใครจะได้รับตำแหน่งต้าข่าน” ระหว่าง “กูยุค” บุตรชายของโอเกไดข่าน และ “มองเค” บุตรชายของโตลุย

แต่สุดท้ายกูยุคก็ได้ขึ้นเป็นต้าข่านในปี 1246

แต่เดี๋ยวก่อน! กูยุคข่านกลับเสียชีวิตลงหลังจากขึ้นครองราชย์ได้เพียงแค่ 2 ปี ส่งผลให้แคนดิเดตการเป็นต้าข่านตกไปอยู่ในมือของมองเคอีกครั้ง ก่อนเขาจะขึ้นครองตำแหน่งต้าข่านในเวลาต่อมา

ซึ่งมองเคข่านก็ได้เริ่มนโยบายขยายจักรวรรดิมองโกลอีกครั้ง โดยการส่ง “ฮูเลกู” ซึ่งเป็นน้องชายแท้ๆ ให้ไปพิชิตอาณาจักรเปอร์เซีย (ทำได้สำเร็จด้วยนะ) ส่วนเขาจะยกทัพมหาศาลไปพร้อมกับ “กุบไล” น้องชายอีกคนเข้าบุกโจมตีราชวงศ์ซ่งใต้!

ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่น …แต่มองเคข่านกลับเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน นำไปสู่การแย่งชิงราชบัลลังก์อีกครั้ง ซึ่งมันทำให้การรุกรานจีนหยุดชะงักลงเช่นกัน…

โดยการแย่งชิงราชสมบัติครั้งนี้ นำไปสู่สงครามกลางเมืองระหว่าง “อาริค โบเค” และ “กุบไล” ซึ่งทั้งคู่ล้วนแต่อ้างสิทธิ์ชอบธรรมในบัลลังก์ทั้งสิ้น

สุดท้ายกุบไลจึงนำกองทัพของตนเองจากบริเวณจีนตอนเหนือ บุกขึ้นไปตบน้องชายจนได้รับชัยชนะ และขึ้นดำรงตำแหน่งเป็นต้าข่าน

จากนั้นกุบไลข่านจึงเริ่มสานต่อภารกิจเดิมทันทีนั่นคือ “บุกตีซ่งใต้ให้ยับเยิบ” ซึ่งมองทัพมองโกลนั้นแข็งแกร่งสุดๆ อีกทั้งราชวงศ์ซ่งใต้ตอนนั้นก็ระส่ำระส่ายพร้อมล้มทุกเวลา เรียกว่า “กระดูกคนละเบอร์”

:::: :::: :::: ::::
อย่างไรก็ดี แม้จะแข็งแกร่งเพียงใด มันยากทันทีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับ “เมืองเซียงหยาง” ของราชวงศ์ซ่งใต้ เรื่องราวนี้มันเป็นอย่างไร? อ่านต่อได้ในคอมเมนต์ครับ

#TWCHistory #TWCome