รู้หรือไม่ “คาเวียร์” หรือ “ไข่ปลาคาเวียร์” ไม่ได้มาจากปลาที่ชื่อว่าคาเวียร์ แต่มาจากไข่ปลาจากหลากหลายประเภทที่นำมาปรุงรส โดยส่วนใหญ่จะนำมาจากไข่ของ “ปลาสเตอร์เจียน” แหล่งที่ปลาสเตอร์เจียนชุกชุมคือ ทะเลสาบแคสเปียน และ ทะเลดำ ซึ่งในแต่ละปีมีการจับปลาชนิดนี้จำวนวนมาก เพื่อเอาไข่มาทำเป็นไข่ปลาคาเวียร์ที่หลายๆ คนคุ้นหู และเคยได้ลิ้มรสกัน

คำว่า คาเวียร์ (Khag avar) มาจากภาษาเปอร์เซีย หมายความว่า ไข่ปลาปรุงรส ในแถบเปอร์เซีย (อิหร่าน) หมายถึงปลาสเตอร์เจียน โดย “คาเวียร์” ถูกยกย่องว่าเป็นหนึ่งในสุดยอดอาหารที่อร่อยที่สุดในโลก โดยมีวัฒนธรรมการกินแบบดั้งเดิมคือ จะตักคาเวียร์ด้วยช้อนคันเล็กๆ แล้วทาลงบนขนมปัง

ปลาสเตอร์เจียน เป็นปลาที่มีขนาดใหญ่ กระดูกแข็ง มีรูปร่างคล้ายคลึงกับฉลาม ลำตัวไม่มีเกล็ด หากินตามธรรมชาติ เมื่อยังเล็กจะอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำจืด ทะเลสาบหรือตามปากแม่น้ำ แต่เมื่อโตขึ้นจะอพยพสลงสู่ทะเลใหญ่ และเมื่อถึงฤดูวางไข่ก็จะว่ายกลับมาวางไข่ในแหล่งน้ำจืด โดยสายพันธุ์ที่คนมักจับมาบริโภค และส่งออกสู่นักกินทั่วโลกได้แก่ เบลูก้า (Beluga), อิมพีเรียล ออสเซตตรา (Imperial Ossettra) และ รอยัล ออสเซตตรา (Royal Ossetra) ซึ่งสเตอร์เจียนสายพันธุ์เบลูก้า ได้มีการบันทึกว่าเป็นปลาที่ใหญ่ที่สุดในโลก ทั้งยังเป็นปลาที่เติบโตได้อย่างต่อเนื่องอีกด้วย ด้วยรสชาติอันเลอค่าทำให้ปลาสเตอร์เจียนเป็นที่นิยมไปทั่วโลกทั้งเนื้อ และไข่ ของพวกมัน

คาเวียร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดจะมาจากทะเลสาบแคสเปียนในแถบอาเซอร์ไบจาน, อิหร่าน และรัสเซีย เป็นแหล่งที่ปลาสเตอร์เจียนอยู่กันอย่างชุกชุมและอุดมสมบูรณ์มาก แต่ปัจจุบันหาได้น้อยลง รัฐบาลรัสเซียจึงออกกฎหมายห้ามจับโดยเด็ดขาดถ้าไม่ได้รับอนุญาต เพราะเหตุนี้คาเวียร์จึงเป็นอาหารที่มูลค่าสูงติดอันดับโลก

จนองค์การ CITES ซึ่งมีหน้าที่ควบคุมการค้าสัตว์และพืชที่ใกล้สูญพันธุ์ทั้งหมดราว 30,000 ชนิด ได้เข้ามาควบคุมการจับปลาสเตอร์เจียน เพื่อไม่ให้สูญพันธ์ CITES ตระหนักดีว่าการปกป้องคุ้มครองปลาจำพวกนี้ จำต้องได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่าย จึงได้ออกกฎหมายบังคับห้ามจับปลาสเตอร์เจียน ในปริมาณที่เกินกำหนด อีกทั้งยังห้ามชาวประมงไม่ให้สร้างมลภาวะที่ร้ายแรงในทะเลสาบ และห้ามฆ่าปลาสเตอร์เจียนในช่วงก่อนอายุวางไข่ (15 ปี) รวมถึงให้มีการจำกัดโควตาการผลิต คาเวียร์ โดยให้ทุกประเทศที่อยู่เรียงรายรอบทะเลสาบแคสเปียนปฏิบัติตาม

แม้จะมีปลาสเตอร์เจียนจากหลายทวีปส่งออกสู่ตลาดโลก แต่ผู้คนส่วนใหญ่ยังเชื่อว่า “คาเวียร์” จากทะเลสาบแคสเปียนมีคุณภาพดีที่สุด จึงทำให้มีการซื้อขายคาเวียร์มีมูลค่ามากถึงปีละหลายพันล้านเหรียญสหรัฐ

ทะเลแคสเปียนมีแนวชายฝั่ง 740 กิโลเมตรในอิหร่าน ในอาเซอร์ไบจาน 1894 กิโลเมตร ในรัสเซีย 815 กิโลเมตร ในคาซัคสถาน 800 กิโลเมตร และในเติร์กเมนิสถาน 1789 กิโลเมตร โดยแต่ละประเทศก็จะมีการทำฟาร์มเพาะเลี้ยงปลาสเตอร์เจียน อย่างในประเทศอิหร่าน ได้มีการทำฟาร์มเลี้ยงปลาสเตอร์เจียน ในปี 1957 เนื่องจากพระเจ้าชาห์แห่งอิหร่านทรงเคยดำริจะมีฟาร์มเลี้ยงปลาสเตอร์เจียนของอิหร่านเอง และได้พยายามโฆษณาว่า คาเวียร์จากฟาร์มอิหร่านมีรสดีกว่าคาเวียร์จากประเทศอื่นที่รายล้อมทะเลสาบแคสเปียน

และในทริป Iranian Road Trip: the Mountains and the Sea นี้เราจะได้ไปสัมผัสกับปลาชนิดนี้ถึงแหล่งกำเนิดกันนะครับ